„Radość życia łączy pokolenia” pod takim hasłem od 24 do 27 czerwca 2019 roku w ŚDS w Jedwabnie, został zrealizowany projekt fotograficzny, którego celem było między innymi umożliwienie aktywnej integracji międzypokoleniowej oraz wykorzystanie i zagospodarowanie potencjałów i zasobów tkwiących w różnorodności pokoleń. Pomysł pojawił się w głowie terapeuty P. Beaty Federowicz, podczas wykonywania przez nią fotorelacji z koncertu z okazji 70-lecia istnienia Gminnej Biblioteki Publicznej w Jedwabnie. Inspiracją w tym przypadku było połączenie aktywnego i pełnego wigoru zaangażowania młodych oraz niegasnąca chęć czerpania z życia pełnymi garściami przez Uczestników ŚDS. To właśnie w sobotę 15 czerwca w dolnej sali GOK w Jedwabnie, po prezentacji muzycznej, mogliśmy zobaczyć wspólną wystawę prac fotograficznych i plastycznych Uczestników pracowni plastyczno-rękodzielniczej jak i prac fotograficznych grupy „NIEPOKONANI”- kreatywnej grupy młodzieży realizującej swoje pomysły na terenie Gminy Jedwabno.
Machina projektu ruszyła spontanicznie i rozwinęła się niespodziewanie szybko. O pomyśle pierwsza usłyszała P. Ola Krawczewska opiekun grupy „NIEPOKONANI”, która przygotowała grunt i zaaranżowała spotkanie w bibliotece. Już 18 czerwca 2019 roku miało miejsce spotkanie z „NIEPOKONANYMI” , na którym P. kierownik ŚDS Wioleta Wojciechowska wraz z terapeutą P. Beatą Federowicz przedstawiły pomysł i nakreśliły sens tkwiący w realizacji tego pomysłu fotograficznego, przy okazji młodzież pokrótce dowiedziała się na czym polega praca takich placówek jak ŚDS i jaki jest clou ich istnienia. Iskra wznieciła płomień, na reakcję nie trzeba było długo czekać. To właśnie młodzież zaproponowała serię spotkań, które odbyły się naszym Ośrodku, trzy spotkania, dzięki którym oba pokolenia mogły się poznać i „przełamać lody”. Podczas trzech etapów projektu młodzież i „młodzież plus” mogła:
– wspólnie pośpiewać piosenki karaoke znane jednemu i drugiemu pokoleniu, do zabawy włączyła się także kadra ŚDS
– poćwiczyć umysł w teleturnieju „1 z 10”, w którym pierwsze miejsce zajęła, pokazując dużą wiedzę, P. Helena Sowińska, na drugim uplasowała się niezmiernie ucieszona P. Krystyna Kurzeja i na trzeci stopień podium wskoczyła waleczna P. Ingrida Trzcińska,
– rozwiązywać kalambury i cieszyć się podczas odgadywania haseł gry „Wisielec”; niepokonany w tej dziedzinie okazał się P. Zdzisław Pszczółkowski, który zaskoczył młodzież potężną wiedzą i szybkością odgadywania haseł.
Ostatni etap projektu- czyli sesja fotograficzna, odbyła się na tle roślin zdobiących teren wokół ŚDS. Fotografowaniem zajęli się nasi Uczestnicy przy wsparciu terapeuty, czyli P. Beata Wojciechowska oraz P. Robert Łapa- oboje są adeptami sztuki fotograficznej. Również młodzież z grupy niepokonani wykonywała fotografie.
Celem projektu było zaaranżowanie fotografii pokazującej radość życia, oraz cech które tkwią w każdym pokoleniu, a które łączą ludzi niezależnie od ilości przeżytych lat. W kadrach zdjęć, które finalnie będziemy mogli zobaczyć na wspólnej wystawie, umiejscowieni zostali chętni, którzy angażowali się przez trzy kolejne dni projektu. Radosną atmosferę na planie zdjęciowym wzmacniały kolorowe bańki oraz zabawne gadżety. Mamy nadziej, że efekt współpracy już przyniósł radość i procentuje na przyszłość, a bycie otwartym i autentycznym nigdy nie straci na aktualności.
Fotorelację z kolejnych dni projektu prezentujemy poniżej, natomiast na wystawę prac fotograficznych trzeba poczekać- bo SZTUKA TO ŻYCIE, TYLKO W INNYM RYTMIE; zdjęcia trzeba wyselekcjonować, wywołać, oprawić itd..
Dziękujemy młodzieży z grupy „NIEPOKONANI” za odwagę, kreatywność i życzliwość w stosunku do „młodzieży plus”, za rzetelne przygotowanie i współprowadzenie zajęć każdego dnia oraz poświęcony swój wakacyjny czas. Mamy nadzieję, że refleksja wypowiedziana po spotkaniu przez Kasię i Oliwiera będzie najtrafniejszą puentą wspólnego projektu.
Pytanie zadane grupie „NIEPOKONANI”: Czy coś Was zaskoczyło, zadziwiło podczas spotkania z Uczestnikami ŚDS?
Odpowiedzi:
Kasia: „Jak tu przyszłam, to myślałam że będzie spokojnie cicho, a tu jest głośno, gwarno”;
Oliwier- „Też tak myślałem, tu jest głośno, tutaj ludzie żyją, nie spodziewałem się że tak tu jest.”
Jeszcze raz dziękujemy wszystkim współuczestniczącym w projekcie.
Oczekujcie wystawy, zapraszamy już wkrótce! 🙂
